zondag 21 maart 2010

oost west, thuis best


We zitten weer gezond en wel in ons eigen huis. Ik heb zojuist de kinderen even met de auto naar het station gebracht. Het voelt tegelijk vreemd en toch heel vertrouwd om weer zelf (aan de rechterkant van de weg) te rijden, en de sleutel in de voordeur van ons huis te doen.

Gisteravond zijn we na een reis van 20 uur uit Sri Lanka thuis aangekomen. Op het vliegveld in Dusseldorf stonden onze kinderen met aanhang en Corry's zus en zwager met een spandoek, bloemen en een ballon ons op te wachten. Het weerzien was hartverwarmend. Terugkomen is dan toch wel veel leuker dan weggaan. Bij thuiskomst realiseren we ons weer wat voor een ruim en comfortabel huis we wel niet hebben. Maar ook dat we dat nauwelijks gemist hebben, maar wel de mensen. Vandaag was een dag om verhalen te delen met onze kinderen. We moeten weer wennen aan het Nederlandse leven en even de tijd nemen om om te schakelen.

We hebben een goede tijd gehad in Azie. Het was ons verlangen om de mensen daar te dienen en te bemoedigen, en daar was zeker gelegenheid voor. Het was een voorrecht om met die mooie en lieve kinderen te mogen werken, en samen te kunnen werken met de gemotiveerde en bewogen mensen van Nazarene Compassionate Ministries in Bangladesh en Sri Lanka. We hebben de kinderen voor het moment zelf kunnen helpen. En wat wij gedaan hebben heeft de organisaties met wie wij gewerkt hebben ook handvatten gegeven om hun beleid op de langere termijn bij te stellen. We hopen zo ook een structurele bijdrage te hebben gegeven aan de gezondheid van deze kinderen.

Dat we een goede tijd hebben gehad kwam zeker ook door het meeleven van alle mensen en doordat we hoorden en merkten dat ons weblog door zo veel mensen werd gevolgd. We willen jullie hartelijk danken voor alle ondersteuning op allerlei manieren. En ook dat jullie met ons meegeleefd hebben door mee te lezen. Dat heeft ons erg goed gedaan.
We sluiten hiermee deze serie van weblogs af. De "abonnees" ontvangen vanaf nu niet meer de updates van onze weblog. Ons weblog blijft wel openbaar. Omdat we van plan zijn in de toekomst vaker dit soort reizen te maken, zullen we de huidige abonnees er op attent maken als het weer zo ver is. Je kan je natuurlijk ten allen tijde aan- of afmelden.

Het motto van onze kerk wereldwijd is iets wat we jullie graag toe willen wensen: CELEBRATE LIFE ! Hartelijk bedankt dat je hebt meegelezen en meegeleefd. Tot de volgende keer.

1 opmerking:

  1. Super dat jullie er weer zijn! Neem de tijd om bij te komen, je te laten (ver)wennen en alles op een rij te zetten! Tot snel :-)

    BeantwoordenVerwijderen