Een training met extra nattigheid

Hoewel de regentijd eigenlijk al afgelopen zou moeten zijn, hebben we heel, heel veel regen gehad. En dat had zo zijn gevolgen.

Onze tweede training was opnieuw een tweedaagse, dit keer in Dinajpur, in het noorden van Bangladesh. De reis van ruim 8 uur voor 338 kilometer viel ons mee. Want eerder deden we 10 tot 12 uur over dezelfde reis. In eerdere jaren zorgden behalve de slechte wegen en het vreselijke, drukke en ongeorganiseerde verkeer voor vertraging. Maar ook wegwerkzaamheden. Nu konden we genieten van de resultaten van die wegwerkzaamheden. We reden we regelmatig op mooi glad asfalt, waar zelfs het langzaamste verkeer (voetgangers, riksja's en tuk-tuks) meestal gescheiden was van het snellere verkeer.

Eerste training gegeven

Wat wij als vanzelfsprekend beschouwen, ervaren mensen elders als levensveranderend.

Maandag zijn we vanuit Dhaka naar het zuiden gereisd. In een dorpje vlabij Khulna was onze eerste training van deze reis gepland. Vandaag hebben we die afgerond.
De trainingen tijdens onze eerdere reizen waren vooral gericht op de werkers op de scholen van onze partnerorganisatie. Dit keer zouden we werkers van andere projecten trainen, dus een andere groep medewerkers. Een beetje verbaasd zagen we bij aankomst aardig wat bekende gezichten. ("Een beetje", want we hebben intussen geleerd om ons nergens meer echt over te verbazen.) 12 van de 30 deelnemers waren eerder bij een training van ons geweest. Daar hebben we natuurlijk gebruik van gemaakt door hun ook een deel van het onderwijs te laten geven.

Straatkinderen

In de hoofdstad van Bangladesh, Dhaka, leven ongeveer 240.000 straatkinderen (schatting van UNICEF). Straatkinderen leven op straat. Hun ouders zijn overleden, of leven in armoede, waardoor ze niet voor hun kinderen kunnen zorgen. 

Veilig aangekomen in Dhaka

Deze reis stond al een half jaar in de planning. Maar werd toch nog een last minute race.