Afscheid van Koinoinia

Onze laatste dag in het Brahmanbazar Mission Hospital hebben we geprobeerd wat puntjes op de i te zetten. Digna heeft uitgebreid les gegeven over de opvang van pasgeborenen. Ze heeft drie keizersnede bevallingen bijgewoond en kunnen zien hoe de opvang plaatsvond van deze kinderen. Ze heeft uitgelegd, waar je op moet letten en waar de prioriteiten liggen. Corry heeft extra les gegeven over bloeddruk meten. En Han heeft op verzoek van de verpleging verteld over geel zien bij pasgeborenen en volwassenen. Tussen de bedrijven door ontdekte Han wat er mis was met het warmhoudbed voor pasgeborenen. Deze is opnieuw ingesteld en met extra instructie is het nu veranderd van een loeiende kachel naar een thermostatisch geregeld warmhoudbed.

Medical Camp

Sylhet, de provincie in het noord oosten van Bangladesh, staat bekend om zijn theeplantages. Die zijn prachtig. Wat hoger gelegen vind je plantages met rubberbomen. Op de vlakkere delen rijstvelden en andere groentegewassen. Het is heuvelachtig en groen, en ziet er daardoor erg mooi uit. Doordat het dichter bij de Himalaya ligt, is de temperatuur hier wat lager dan in de rest van Bangladesh. Nu, in het begin van de winter, is het ongeveer 25 graden! Voor Bangladeshi begrippen koud, voor ons heerlijk. Een ideale setting voor toeristen. De zonsopgang vanmorgen was prachtig.

Brahmanbazar Mission Hospital

In de tussentijd zijn we aangekomen bij onze tweede partnerorganisatie, Koinoinia. Vanuit Dhaka zijn we gereisd naar Kulaura, een klein dorpje in Sylhet, het gebied in het Noord-Oosten van Bangladesh, dat bekend staat om zijn theeplantages. Het is een groen en lieflijk gebied, dat door het mooie landschap en lagere temperaturen in trek is bij toeristen uit zowel binnen als buitenland. 

We zijn hier op bezoek in het Brahmanbazar Mission Hospital. Dit is een klein non-profit ziekenhuis, dat gesubsidieerd wordt door Koinoinia, een samenwerkingsverband van 23 kerken in Bangladesh. Het ziekenhuis biedt aan de allerarmsten in deze regio zorg tegen een gereduceerd tarief, of zelfs helemaal gratis. In de laatste jaren, door met name de covid pandemie, heeft het ziekenhuis veel verlies gedraaid. Het ziekenhuis is in stand gehouden en opgeknapt door Koinoinia, maar geld voor echte investeringen is er niet. Toch willen ze trouw blijven aan hun missie: zorgen voor de allerarmsten. Ook al draaien ze verlies.

Evaluatie van ons bezoek aan BNM

Wij werken al sinds 2010 samen met Bangladesh Nazarene Mission (BNM). En traditiegetrouw sluiten wij ons bezoek af met een evaluatie. Vanwege ons strakke schema moest de evaluatie dit keer in het weekend plaats vinden. Daardoor hadden we wat minder toehoorders dan gebruikelijk. Maar de twee hoogsten in hiërarchie, de directeur en de program manager (die verantwoordelijk is voor alle projecten) offerden hun vrije middag op, om met ons te spreken.

De grote gastvrijheid en de prima organisatie waren opnieuw aanwezig. Wij hoefden alleen onze eigen taak uit te voeren. Alles er om heen was geregeld: vervoer, slaapplekken, eten. Dat alles ging als het ware vanzelf.  Tot en met een taart op de trouwdag van Han en Corry. We hadden niet anders verwacht, maar het is goed om dat niet als vanzelfsprekend te beschouwen. En dat moest bij de evaluatie natuurlijk ook genoemd worden.

Reizen in Bangladesh

We hebben van het noordwesten naar het zuiden 317 kilometer gereisd. Met een gemiddelde snelheid van ongeveer 30 kilometer per uur.

Reizen in Bangladesh is een uitdaging. Dat ligt niet in de eerste plaats aan het type vervoer. 

Je kunt in Bangladesh kiezen uit veel vervoersmiddelen. Je ziet veel mensen lopen. De fiets is nog zeldzaam, maar is op het platteland steeds vaker te vinden. Wat je veel ziet zijn riksja's (tegenwoordig meestal voortbewogen door een elektrische fiets), vans (een platte kar voortbewogen door een fiets, nu ook elektrisch), tuktuks (een klein wagentje met bankjes tegenover elkaar), autoriksja's (tuktuks met 3 bankjes voortbewogen door een motorfiets) en motoren. Dit is het zogenaamde "kleine" verkeer.

Babymutsjes

Ook de tweede training zit er weer op. Deze training sloten we af met een oude traditie.

Deze training had dezelfde vorm als de eerste. Oud deelnemers gaven een presentatie over onderwerpen waarover wij in het verleden les hebben gegeven. En wij gaven zelf les over de nieuwe onderwerpen.

Train de trainers van de trainers

We komen al 15 jaar in Bangladesh. En al 13 jaar trainen we leerkrachten, gezondheidswerkers en andere sleutelpersonen om les te geven over basisgezondheidszorg. We hebben het over ziektekiemen, overdracht van infecties en vooral over het voorkomen daarvan. De bedoeling is om de deelnemers aan onze trainingen klaar te stomen, om zelf les te kunnen geven aan de mensen voor wie zij zorgen. Dit zijn vooral kinderen en dorpsgemeenschappen uit het armste deel van de bevolking. Wij trainen dus eigenlijk de trainers.

Straatkinderen

Veilig en wel aangekomen in Bangladesh. Na een lange en wat hectische reis, kwamen we gisteren aan het eind van de ochtend aan op het voor ons vertrouwde adres. Natuurlijk zijn we weer gastvrij ontvangen. En ondanks onze jetlag hebben hebben we in de middag gelijk een goede vergadering gehad. Een van de onderwerpen van die vergadering was het straatkinderen project.

Onze partnerorganisatie organiseert een project voor straatkinderen. Uit de directe omgeving van het kantoor kunnen 30 kinderen, die anders de dag op straat door zouden brengen, opgevangen worden in een soort klaslokaal. Daar krijgen ze onderwijs en een voedzame lunch. Voor sommige kinderen is dat de enige maaltijd per dag. In het project hebben de kinderen ook toegang tot een badkamer, zodat ze zich kunnen wassen, als ze dat thuis niet kunnen. Het uiteindelijke doel is om de kinderen klaar te stomen voor het reguliere onderwijs, zodat ze daar in kunnen stromen.

We gaan weer!

De koffers zijn (zo goed als) gepakt. De visa zitten in de paspoorten. Morgen zitten we weer in het vliegtuig naar Bangladesh.

De eerste keer dat wij daar waren was ruim 14 jaar geleden. Toen wisten we alleen dat we opgehaald zouden worden van het vliegveld. En "iets met kinderen" zouden doen. Nu hebben we van te voren al een compleet reisschema en activiteitenschema gekregen. Toen was alles, overal en iedereen nieuw voor ons. Nu gaan we naar bekende plaatsen, bekende mensen en zijn de gewoontes die daar heersen ook bekend.