Medical Camp

Sylhet, de provincie in het noord oosten van Bangladesh, staat bekend om zijn theeplantages. Die zijn prachtig. Wat hoger gelegen vind je plantages met rubberbomen. Op de vlakkere delen rijstvelden en andere groentegewassen. Het is heuvelachtig en groen, en ziet er daardoor erg mooi uit. Doordat het dichter bij de Himalaya ligt, is de temperatuur hier wat lager dan in de rest van Bangladesh. Nu, in het begin van de winter, is het ongeveer 25 graden! Voor Bangladeshi begrippen koud, voor ons heerlijk. Een ideale setting voor toeristen. De zonsopgang vanmorgen was prachtig.

De mooie theeplantages hebben echter ook een keerzijde. De werkers op de theeplantage moeten voor een loon van ongeveer een euro per dag, dagelijks 20 kilo thee plukken. Dat is zwaar werk. Maar ze verdienen nauwelijks genoeg om in hun dagelijkse levensonderhoud te voorzien. De theeplantage werkers eten onvoldoende, en zeker niet gezond. Het zware werk eist een grote tol van hun lichaam. En dat leidt tot veel problemen. Hetzelfde geldt voor werkers op de rubberplantages.

Vorig jaar zijn we hier ook geweest. Toen hebben we met 4 medical camps meegedaan. Dat betekent met 2 of 3 dokters, een handvol verpleegkundigen, apotheekpersoneel, en een paar dozen met met medicijnen, naar een afgelegen plaats rijden en daar spreekuur houden in een geïmproviseerd kamertje, of in de open lucht. De gratis spreekuren op een plek waar normaliter geen dokters komen, leidt tot een grote toeloop van patiënten, tientallen tot honderden.

Vandaag hebben we weer een medical camp gedaan. Op een tempelplein in een klein dorpje hebben we een medische straat gemaakt. Na inschrijven volgde gewicht wegen en bloeddruk meten. De bloeddruk metingen leverden nogal wat vraagtekens op, dus Corry en Digna hebben er gelijk een kleine training bloeddruk meten voor de zusters aan toegevoegd. Gewapend met de uitslagen op een papiertje kwamen de patiënten bij een van de twee doktersstations. Dit keer kwamen er circa 100 mensen, waarvan drie kwart door Han zijn gezien. Het tweede doktersstation werd bemand door een gynaecoloog, die minder thuis was in de algemene geneeskunde. Bovendien werd zij halverwege weggeroepen voor een spoedsectio.

Helaas zijn veel klachten te wijten aan armoede, waardoor de voedingstoestand erbarmelijk is. Vrouwen die boven de 45 kg wegen is een uitzondering. De mannen zijn wat zwaarder, maar nog steeds merendeels mager. Met zo'n mager, ondervoed lijf, zwaar werk doen, is natuurlijk vragen om problemen. Moeheid, zwaktegevoel en rugpijn zijn de meest voorkomende klachten. We proberen de mensen te ondersteunen met uitleg, voorlichting en supplementen. Maar eigenlijk moeten deze problemen op maatschappelijk niveau opgelost worden.

Gelukkig hebben we veel mensen ook wel echt kunnen helpen. We behandelden veel mensen met infecties van de luchtwegen of de huid of andere huisartsgeneeskundige kwalen. We gaven ook regelmatig voorlichting over diagnoses, die al bij de mensen gesteld waren. Zodat ze begrepen waarom ze medicijnen moesten gebruiken, en blijven gebruiken. 

We sloten het medical camp af vlak voor het donker werd. Moe, maar tevreden reden we naar huis. Met een prachtige zonsondergang reden we door het mooie landschap terug naar ons huisje op het ziekenhuisterrein.