Straatkinderen

Veilig en wel aangekomen in Bangladesh. Na een lange en wat hectische reis, kwamen we gisteren aan het eind van de ochtend aan op het voor ons vertrouwde adres. Natuurlijk zijn we weer gastvrij ontvangen. En ondanks onze jetlag hebben hebben we in de middag gelijk een goede vergadering gehad. Een van de onderwerpen van die vergadering was het straatkinderen project.

Onze partnerorganisatie organiseert een project voor straatkinderen. Uit de directe omgeving van het kantoor kunnen 30 kinderen, die anders de dag op straat door zouden brengen, opgevangen worden in een soort klaslokaal. Daar krijgen ze onderwijs en een voedzame lunch. Voor sommige kinderen is dat de enige maaltijd per dag. In het project hebben de kinderen ook toegang tot een badkamer, zodat ze zich kunnen wassen, als ze dat thuis niet kunnen. Het uiteindelijke doel is om de kinderen klaar te stomen voor het reguliere onderwijs, zodat ze daar in kunnen stromen.

Wettelijk bestaat er in Bangladesh een leerplicht. Maar er is geen systeem om dat te handhaven. En ouders die arm zijn en nauwelijks wat verdienen, hebben wel wat anders aan hun hoofd dan hun kinderen naar school sturen. Gevolg is dat de ouders de hele dag op hun werk zitten, en geen idee hebben wat hun kinderen doen de hele dag. De kinderen lopen daardoor allerlei risico's. Ziektes liggen op de loer door de onhygiënische omstandigheden en het gebrek aan goed eten. De kinderen worden makkelijk uitgebuit, als goedkope werkkrachten, of zelfs in de prostitutie. En ze krijgen geen onderwijs en opleiding, waardoor ze in de armoede blijven, en de armoede weer doorgeven aan de volgende generatie. 

Dankzij de donaties die we van onze donoren ontvangen, kunnen we de laatste twee jaar dit project volledig sponsoren via Changing Lives. We hebben het project een paar keer eerder bezocht, vooral om de kinderen medisch na te kijken. Deze reis hebben we er voor gekozen om een hele dag door te brengen op dit project. En wat zijn we daar blij van geworden!

Voor de ochtend hadden de kinderen zang en dans voor ons voorbereid. En we hebben alle kinderen medisch nagekeken. De tweede helft van de ochtend en de middag stonden in het teken van "fun". We (met name Digna) hadden spelletjes bedacht, die we samen met de kinderen konden doen.

Door een hele dag met de kinderen door te brengen, kun je ervaren hoe ze "echt" zijn. Tijdens hun eigen voorstelling, of de check ups, is hun gedrag van te voren gescript. Maar als ze eenmaal aan ons gewend zijn, en contact met ons hebben gemaakt, zie je hoe ze zich werkelijk voelen en gedragen.

De blijdschap en lol spatte er van af. Op het kleine speelplaatsje met behalve twee schommels (gemaakt van autobanden) alleen maar een kale vloer deden de kinderen ren, spring en bordspelletjes. Allemaal door elkaar, maar wel rekening houdend met elkaar. Af en toe ging er wat mis: werd er een kleintje omver gelopen, kreeg iemand het draaiende springtouw op zijn hoofd, wilden twee kinderen hetzelfde speelgoed. Maar elke keer werd er ook getroost, opgelost en weer samen gespeeld. 

Ook de zorg en liefde was duidelijk zichtbaar. Je zag dat de leerkrachten met liefde hun werk deden, en andersom dat de kinderen blij waren met hun juffen. De grotere kinderen zorgden voor de kleintjes. De kinderen zorgden er voor dat niet alleen het lokaal, maar ook de hele buitenruimte er piekzijn en schoon uit bleef zien.

Geweldig om te zien, dat deze kansarme kinderen, dankzij dit project kunnen opgroeien in een veilige omgeving, waar ze kind kunnen zijn, goede volwassenen als voorbeeld hebben, met elkaar leren omgaan, en onderwijs krijgen. Wij hebben afscheid genomen met de belofte om weer langs te komen, als we weer in Bangladesh zijn. En dat we dan blij zullen zijn als we elkaar weer terug zien. Maar we zullen nog blijer zijn als ze ze niet terugzien, omdat ze zijn doorgestroomd naar het regulieren onderwijs.

Alle donoren van het Straatkinderen project, namens deze kinderen: heel hartelijk dank voor jullie bijdragen.

Vanavond gaan we weer vroeg naar bed. Onze jet lag is nog niet helemaal over. En morgen hebben we een lange reis voor de boeg. 8-9 uur in de auto. We reizen naar een heel andere omgeving in het noorden. Maar daarover later meer.