Stakingen

Het is stil op straat. Er rijden geen auto's en geen motoren. De oppositie heeft een staking uitgeroepen, en de mensen houden zich daar massaal aan.
Dat klinkt als een succesvolle stakingsoproep. Maar hier op kantoor wordt gewoon gewerkt. En de bouw van het flatgebouw tegenover het kantoor gaat ook gewoon door. Eigenlijk wil iedereen gewoon doorwerken, en wie dat enigszins kan, doet dat ook.

Een staking uitroepen is in Bangladesh geen oproep om mee te doen. Maar een dreigement. Het dreigement is dat je niet veilig bent, als je niet meedoet. Fanatieke aanhangers dreigen met geweld om de staking bij iedereen af te dwingen. Van scholen waar les wordt gegeven kunnen de ruiten worden ingegooid, of erger, brandbommen worden naar binnen gegooid. Auto's, bussen en motoren die rijden, worden tegenghouden, leeggehaald en in brand gestoken. Soms gaat de brand er al in, voordat iedereen er uit is...

Als je je netjes aan de staking houdt, heb je niks te vrezen. En in de buitenwijk van Dhaka, waar wij zitten, merk je er ook niks van. Alleen kan een deel van het personeel door het reisverbod niet op het werk verschijnen. Anderen komen lopend, of op de fiets. Angst inboezemen. Zo kan een kleine groep er voor zorgen dat de meerderheid zich aan de staking houdt.

De staking is uitgeroepen voor vandaag (zondag is hier een gewone werkdag) en morgen. Voor ons betekent dit dat we pas vanaf dinsdag naar de trainingscentra kunnen reizen. Maar dat geeft wel extra rusttijd en tijd om voorbereidingen te treffen, waar we goed gebruik van zullen maken.