Reizen in Bangladesh

We hebben van het noordwesten naar het zuiden 317 kilometer gereisd. Met een gemiddelde snelheid van ongeveer 30 kilometer per uur.

Babymutsjes

Ook de tweede training zit er weer op. Deze training sloten we af met een oude traditie.

Train de trainers van de trainers

We komen al 15 jaar in Bangladesh. En al 13 jaar trainen we leerkrachten, gezondheidswerkers en andere sleutelpersonen om les te geven over basisgezondheidszorg. We hebben het over ziektekiemen, overdracht van infecties en vooral over het voorkomen daarvan. De bedoeling is om de deelnemers aan onze trainingen klaar te stomen, om zelf les te kunnen geven aan de mensen voor wie zij zorgen. Dit zijn vooral kinderen en dorpsgemeenschappen uit het armste deel van de bevolking. Wij trainen dus eigenlijk de trainers.

In de loop van de jaren hebben we een programma ontwikkeld, dat past bij deze groep. En we zijn op een punt gekomen, dat wij een nieuw doel hebben gesteld We gaan mensen trainen om onze trainingen over te nemen. We waren daarmee begonnen in 2019, maar daarna heeft covid onze plannen stilgelegd. Toen we vorig jaar weer herstartten, was er bij onze partnerorganisatie een grote reorganisatie geweest. En was er een groot verloop in personeel geweest. Dus we moesten weer opnieuw beginnen met trainers van de trainers te trainen.

Vandaag hebben we onze eerste training afgerond. Voor een groep van 31 deelnemers hebben 3 van onze oud-deelnemers een deel van de training gegeven. Daarna volgde een uitgebreide evaluatie in en met de hele groep. Dat zorgde natuurlijk voor persoonlijke feedback. En tegelijk voor een format waarmee de overige deelnemers hun eigen presentaties zouden kunnen toetsen. Daarbij hebben wij als Changing Lives team zelf nog over nieuwe onderwerpen gesproken, waar behoefte aan was: mentale gezondheid, puberteitsperikelen en voeding. Wij hebben ook in ons team met zijn drieën geëvalueerd over de nieuwe onderwerpen en hoe we dat nog kunnen verbeteren

Al met al was het een volle tweedaagse training. De deelnemers waren leergierig en enthousiast. Het was goed om de zien hoe goed oud-deelnemers van onze trainingen de stof beheersten. En dat de nieuwe deelnemers veel nieuwe dingen leerden. We kijken tevreden, maar vooral ook blij terug op deze training.

Straatkinderen

Veilig en wel aangekomen in Bangladesh. Na een lange en wat hectische reis, kwamen we gisteren aan het eind van de ochtend aan op het voor ons vertrouwde adres. Natuurlijk zijn we weer gastvrij ontvangen. En ondanks onze jetlag hebben hebben we in de middag gelijk een goede vergadering gehad. Een van de onderwerpen van die vergadering was het straatkinderen project.

Onze partnerorganisatie organiseert een project voor straatkinderen. Uit de directe omgeving van het kantoor kunnen 30 kinderen, die anders de dag op straat door zouden brengen, opgevangen worden in een soort klaslokaal. Daar krijgen ze onderwijs en een voedzame lunch. Voor sommige kinderen is dat de enige maaltijd per dag. In het project hebben de kinderen ook toegang tot een badkamer, zodat ze zich kunnen wassen, als ze dat thuis niet kunnen. Het uiteindelijke doel is om de kinderen klaar te stomen voor het reguliere onderwijs, zodat ze daar in kunnen stromen.

Wettelijk bestaat er in Bangladesh een leerplicht. Maar er is geen systeem om dat te handhaven. En ouders die arm zijn en nauwelijks wat verdienen, hebben wel wat anders aan hun hoofd dan hun kinderen naar school sturen. Gevolg is dat de ouders de hele dag op hun werk zitten, en geen idee hebben wat hun kinderen doen de hele dag. De kinderen lopen daardoor allerlei risico's. Ziektes liggen op de loer door de onhygiënische omstandigheden en het gebrek aan goed eten. De kinderen worden makkelijk uitgebuit, als goedkope werkkrachten, of zelfs in de prostitutie. En ze krijgen geen onderwijs en opleiding, waardoor ze in de armoede blijven, en de armoede weer doorgeven aan de volgende generatie. 

Dankzij de donaties die we van onze donoren ontvangen, kunnen we de laatste twee jaar dit project volledig sponsoren via Changing Lives. We hebben het project een paar keer eerder bezocht, vooral om de kinderen medisch na te kijken. Deze reis hebben we er voor gekozen om een hele dag door te brengen op dit project. En wat zijn we daar blij van geworden!

Voor de ochtend hadden de kinderen zang en dans voor ons voorbereid. En we hebben alle kinderen medisch nagekeken. De tweede helft van de ochtend en de middag stonden in het teken van "fun". We (met name Digna) hadden spelletjes bedacht, die we samen met de kinderen konden doen.

Door een hele dag met de kinderen door te brengen, kun je ervaren hoe ze "echt" zijn. Tijdens hun eigen voorstelling, of de check ups, is hun gedrag van te voren gescript. Maar als ze eenmaal aan ons gewend zijn, en contact met ons hebben gemaakt, zie je hoe ze zich werkelijk voelen en gedragen.

De blijdschap en lol spatte er van af. Op het kleine speelplaatsje met behalve twee schommels (gemaakt van autobanden) alleen maar een kale vloer deden de kinderen ren, spring en bordspelletjes. Allemaal door elkaar, maar wel rekening houdend met elkaar. Af en toe ging er wat mis: werd er een kleintje omver gelopen, kreeg iemand het draaiende springtouw op zijn hoofd, wilden twee kinderen hetzelfde speelgoed. Maar elke keer werd er ook getroost, opgelost en weer samen gespeeld. 

Ook de zorg en liefde was duidelijk zichtbaar. Je zag dat de leerkrachten met liefde hun werk deden, en andersom dat de kinderen blij waren met hun juffen. De grotere kinderen zorgden voor de kleintjes. De kinderen zorgden er voor dat niet alleen het lokaal, maar ook de hele buitenruimte er piekzijn en schoon uit bleef zien.

Geweldig om te zien, dat deze kansarme kinderen, dankzij dit project kunnen opgroeien in een veilige omgeving, waar ze kind kunnen zijn, goede volwassenen als voorbeeld hebben, met elkaar leren omgaan, en onderwijs krijgen. Wij hebben afscheid genomen met de belofte om weer langs te komen, als we weer in Bangladesh zijn. En dat we dan blij zullen zijn als we elkaar weer terug zien. Maar we zullen nog blijer zijn als ze ze niet terugzien, omdat ze zijn doorgestroomd naar het regulieren onderwijs.

Alle donoren van het Straatkinderen project, namens deze kinderen: heel hartelijk dank voor jullie bijdragen.

Vanavond gaan we weer vroeg naar bed. Onze jet lag is nog niet helemaal over. En morgen hebben we een lange reis voor de boeg. 8-9 uur in de auto. We reizen naar een heel andere omgeving in het noorden. Maar daarover later meer.

We gaan weer!

De koffers zijn (zo goed als) gepakt. De visa zitten in de paspoorten. Morgen zitten we weer in het vliegtuig naar Bangladesh.

De eerste keer dat wij daar waren was ruim 14 jaar geleden. Toen wisten we alleen dat we opgehaald zouden worden van het vliegveld. En "iets met kinderen" zouden doen. Nu hebben we van te voren al een compleet reisschema en activiteitenschema gekregen. Toen was alles, overal en iedereen nieuw voor ons. Nu gaan we naar bekende plaatsen, bekende mensen en zijn de gewoontes die daar heersen ook bekend.

Dat "iets met kinderen" mondde via check ups van ongeveer 8000 kinderen en de ontwikkeling een preventieprogramma uit in het trainen van leerkrachten en gezondheidswerkers om dat preventieprogramma uit te voeren. We zijn nu toe aan de volgende fase: de lokale staf trainen om onze trainingen over te nemen. Zodat ze niet van ons afhankelijk zijn en zelf nieuw personeel kunnen trainen.

Door onze jarenlange regelmatige bezoeken hebben we ook contact met een tweede partnerorganisatie. We gaan in een afgelegen ziekenhuis meekijken, meehelpen, vroedvrouwen en verpleegkundigen les geven, en feedback geven.

Het Changing Lives team bestaat dit jaar uit Corry, Han en Digna. We zien er naar uit om het land, maar vooral ook de mensen daar weer te zien. En we gaan jullie op de hoogte houden van onze belevenissen.

Tweede afronding

Gisteren hebben we afscheid genomen van Koinoinia. De dag begon met een evaluatie van ons bezoek.

Evaluatie met ziekenhuisleiding

De staf van het ziekenhuis was erg blij met ons bezoek. De arts en de semi-arts gaven aan dat ze veel geleerd hadden. Het onderwijs dat ik had gegeven aan het vroedvrouwen klasje was ook voor de gediplomeerde verpleging erg zinvol geweest. En voor de naam van het ziekenhuis was het goed dat er een buitenlandse dokter aanwezig was.

Wij hebben aangegeven dat we heel veel respect hebben voor het ziekenhuis en het bijzonder vinden dat ze hier zorgen, ook voor de allerarmsten en degenen die buitengesloten zijn. Het was goed en gaf voldoening om daar deel van te zijn. 

Een nieuwe partner?

Buitenaanzicht ziekenhuis

Op uitnodiging van een oude bekende, hebben we er voor gekozen om deze reis kennis te maken met een andere organisatie: Koinoinia. Koinoinia is in het noord-oosten van Bangladesh actief met een klein ziekenhuis.