weer online

Wie niet in wonderen gelooft is geen realist.

Niet lang voor ons vertrek had ik een nieuwe laptop gekocht. Een Dell. Ik had al eerder een Dell gehad, en er op gerekend dat ik dan twee adaptors zou hebben om mee te nemen naar Azie. Helaas bleek Dell zijn aansluiting op de computer veranderd te hebben, zodat mijn oude adaptor niet op mijn nieuwe laptop paste. Er zit geen standaard aansluiting voor de stroom op de laptop. De aansluiting zal wel om commerciële redenen anders zijn. Ik ging dus met 1 adaptor naar Azie.

Zoals al eerder gemeld ontdekten we gisteravond dat onze adaptor door overspanning is gesneuveld. We hadden nog een beetje hoop dat het probleem in de gebrekkige bedrading zou zitten. Dus we hebben gisteravond wat zitten rommelen met draadjes en lampjes en opladers. De langslopende terreinbewaker zag dat en probeerde ons in het Bengaals wat duidelijk te maken. Het leek nogal belangrijk, en wij begrepen er niks van. Uiteindelijk lieten wij Milton er bij halen. Onze begeleider uit Dhaka, die net die ochtend was aangekomen. Het bleek dat de nachtwaker dacht dat wij de provisorische bedrading wilden doortrekken naar de badkamer om daar ook licht te hebben en dat hij een zaklamp verstandiger vond. Nou, niet dus. Nu Milton er toch was legden we hem ons probleem uit, met de bedoeling om via het hoofdkantoor in Dhaka een nieuwe adaptor te laten bestellen.

En dan nu het wonder. Milton had net een dag eerder een nieuwe laptop gekocht en zijn computer meegenomen naar Nilphamary. Een splinternieuwe Dell. Met dezelfde aansluiting als die van ons. Onze laptop kan dus met zijn adaptor worden opgeladen. De enige persoon met wie wij een redelijk gesprek kunnen voeren, en waarschijnlijke de enige in de verre omtrek die ooit op een computer heeft gewerkt, heeft net een dag eerder een laptop gekocht. En dan exact hetzelfde merk als die van ons. Met dezelfde afwijkende aansluiting. Wij vonden het in ieder geval heeeeeel bijzonder.

We mogen deze adaptor voorlopig bij ons houden en zien wel weer verder als we in Dhaka zijn. Eigenlijk hebben we niks te klagen, en alleen maar luxe problemen. Zeker voor Bengaalse begrippen hebben we het heel riant. Desondanks zijn we erg blij met wat hulp van boven.