Eigenlijk waren we liever ’s morgens vroeg naar Dhaka
vertrokken. Ons verblijf in Bangladesh zit er bijna op. We zouden onze laatste week nog samen met de landelijke voorzitter van onze
kerk Arthur, en zijn vrouw Annemarie meereizen. Zij zouden gisteren nog
projecten bezoeken, met name een Child Development Center (CDC). En wij zouden
terugreizen naar Dhaka, om morgenochtend vroeg op het vliegtuig richting Nederland te stappen.
De reis van Jessore naar Dhaka kost circa zeven uur, als alles mee zit. En aangezien wij al vrijwel alle CDCs van BNM hebben bezocht, wilden we liever vroeg vertrekken, dan nog een CDC bezoeken.
Heel blij waren we toen we de
tandenborstels daar op tafel zagen liggen.
Ieder kind kreeg persoonlijk een tandenborstel. Het werd een
beetje een plechtige bedoening. Meer een uitreiken, dan kadootjes uitdelen. Maar
wij werden er wel helemaal blij van. De eerste tandenborstels zijn op de plaats
van bestemming: bij de kinderen.
De reis van Jessore naar Dhaka kost circa zeven uur, als alles mee zit. En aangezien wij al vrijwel alle CDCs van BNM hebben bezocht, wilden we liever vroeg vertrekken, dan nog een CDC bezoeken.
Echter Nathan, de directeur van BNM, was pas erg laat, eergisteravond,
uit Dhaka gearriveerd. Met hem samen zouden wij terugreizen naar Dhaka. En hij
wilde nog even gastheer zijn voor Arthur en Annemarie bij de projecten. Dus dat
betekende dat wij pas na het bezoek aan de projecten, en na de lunch zouden
vertrekken. En zeker niet voor donker aan zouden komen in Dhaka.
Maar BNM had wel voor een leuke verrassing voor ons in petto.
BNM gunde ons het plezier om zelf de eerste van de 30.000 tandenborstels uit te
delen. Daarom hadden ze geregeld dat tijdens ons bezoek aan de CDC de eerste
tandenborstels, zouden worden uitgedeeld.
Heel blij waren we toen we de
tandenborstels daar op tafel zagen liggen.
Elk kind dat op een CDC zit krijgt twee tandenborstels. Eén
voor op school, en die blijft daar ook. En één voor thuis. En wij mochten die
uitdelen. De tandenborstels die op school zouden blijven, waren gemerkt met een
uniek ID-nummer van het kind. De kinderen gaan die zelf nog versieren, zodat ze
ze makkelijk kunnen herkennen. Maar daar was geen tijd meer voor geweest. De
tandenborstels die mee naar huis zouden gaan, hoeven niet te worden gemerkt.
Ieder kind kreeg persoonlijk een tandenborstel. Het werd een
beetje een plechtige bedoening. Meer een uitreiken, dan kadootjes uitdelen. Maar
wij werden er wel helemaal blij van. De eerste tandenborstels zijn op de plaats
van bestemming: bij de kinderen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten