Zojuist heb ik de training van 3 dagen afgesloten. En ik ben moe, maar ook vol energie. Want ik ben hier erg blij van geworden.
De eerste dag vroeg ik me af, of mijn onderwijs wel aansloeg. Ik ben gewend om interactief onderwijs te geven. Niet alleen omdat dat leuk is voor de deelnemers. Maar ook omdat ik de respons van de deelnemers nodig heb, daar krijg ik energie van.
Maar bij deze groep van 15 (later 17) deelnemers moest ik hard werken om reactie te krijgen.
Ik spreek en begrijp het Nepalees niet, en mijn vertaler had duidelijk moeite om de juiste woorden te vinden. Terwijl ik nogal expressief kan zijn in volume en gebaren, stond mijn vertaler meestal met zijn handen in zijn zakken en zonder veel intonatie, mijn woorden in het Nepalees te herhalen. Dus ik had het gevoel dat de energie die ik in mijn woorden legde, niet overkwam. Af en toe gebeurde er wat in de groep, werd er heen en weer gepraat, en dan vatte mijn vertaler dat samen in een kort zinnetje dat het niet belangrijk was. Als ik een vraag stelde, kreeg ik nauwelijks antwoord uit de groep.
Kortom, ik had het gevoel dat ik er erg veel energie moest stoppen, maar weinig terugkreeg.
Aan het eind van de eerste dag, heb ik dat even met de groep besproken. Maar ze zeiden dat het prima was. Dat ze de wijze van lesgeven erg waardeerden. En dat ze geen vragen hadden, omdat alles zo duidelijk was. Een beleefd en sociaal wenselijk antwoord, kreeg ik dus.
Maar de volgende dag, merkte ik dat die eerste dag toch wel wat gedaan had. Aan het eind van de eerste dag, krijgen de deelnemers de opdracht om zichzelf een doel te stellen. Dat doel moet voldoen aan de SMART criteria, en moeten ze de tweede dag presenteren.
Daar werd ik al blij van. Ik merkte dat de gegeven lesstof hen echt had geraakt en geïnspireerd. Ze wilde er allemaal wat mee doen, in hun directe omgeving. En een van hen was er gelijk mee aan de slag gegaan in zijn eigen gezin.
Het doel van de training is dat de deelnemers les gaan geven. Dus zij moesten de lesstof grotendeels herhalen. Ook daaruit bleek dat die eerste dag veel indruk had gemaakt.
Vandaag was de laatste dag van de training. En vandaag moest elke deelnemer een plan presenteren, waar hij of zij mee aan de slag gaat de komende maanden. Die plannen hebben ze gepresenteerd. Daar werd ik erg blij van. De meeste deelnemers hadden hun doelen nog wat bijgesteld en ambitieuzer gemaakt. En hadden een duidelijk beeld van hoe ze het gingen doen. Er zaten eenvoudige, maar ook creatieve en ambitieuze plannen bij. Ik werd er in ieder geval erg blij van.
Dus zit ik nu op mijn hotelkamer deze blog te schrijven.
Moe. Want deze training geven we normaliter met 2-3 mensen. En alleen is toch een stuk zwaarder.
Maar vooral voldaan. Want mijn missie om de meegebrachte kennis hier te laten beklijven, lijkt voorlopig geslaagd.
Zo, ik ga even met mijn benen omhoog zitten…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten