Wat zijn die eerste dagen voorbij gevlogen!
Het begon met een nachtje overslaan tijdens onze heenreis. Tijdens onze reis van meer dan 24 uur naar Kathmandu kregen we nauwelijks gelegenheid om te slapen. Nogal brak kwamen we zaterdag in Kathmandu aan. Met het hartelijke welkom waarbij we sjaals kregen omgehangen, kwamen we gelijk in Nepalese sferen. We konden bijkomen en slapen in het huis van Dilli, onze contactpersoon van Nazarene Compassionate Ministries (NCM) Nepal.
De volgende ochtend vroeg vlogen we in een vliegtuig dat met 19 passagiers helemaal vol zat, naar het zuiden. Bij aankomst in Simara was het 38 graden, gevoelstemperatuur 42 graden. Gelukkig hadden we in Nederland al geoefend met hoge temperaturen. In de middag hebben we in het Child Development Center (CDC) van Piluwa de kinderen nagekeken. In Nepal zijn de CDCs voor en naschoolse opvang, waar de kinderen voor en na schooltijd een programma van enkele uren volgen. Die avond waren we behoorlijk moe, en zijn we op tijd naar bed gegaan.
Maandagochtend, gisteren, begon onze driedaagse training. Deze trainingen zijn het hoofddoel van onze bezoeken aan ontwikkelingslanden. De bedoeling is dat de kennis, die we meebrengen, in het land blijft en wordt doorgegeven. Daarom trainen we sleutelpersonen in het lesgeven over basale kennis over gezondheid en preventie van ziektes.
Vandaag zijn we echt van onze jetlag af en zitten we in het ritme van Nepal. We zijn meer gewend aan de zeer hoge temperaturen en proberen continu ons waterpeil op niveau te houden. Op de tweede trainingsdag gaan de deelnemers al veel meer zelf aan de slag en oefenen. Dat maakt de training nog interactiever en intensiever. Voor ons is de kunst om cultureel gepast feedback te geven op wat goed, maar ook op wat nog niet goed gaat.
Morgen is al weer de laatste trainingsdag voor deze groep. We zien er naar uit om te horen, wat ze opgestoken hebben, en wat ze er in de praktijk mee gaan doen. Dat is namelijk hun opdracht: aan het eind van deze training moeten ze een plan hebben om het geleerde door te geven aan anderen.
Vanavond hebben we de koffers al weer grotendeels ingepakt. Morgen reizen we namelijk gelijk na de training door naar onze volgende standplaats: Chitwan. Ook daar gaan we kinderen nakijken en een training geven.
Het begon met een nachtje overslaan tijdens onze heenreis. Tijdens onze reis van meer dan 24 uur naar Kathmandu kregen we nauwelijks gelegenheid om te slapen. Nogal brak kwamen we zaterdag in Kathmandu aan. Met het hartelijke welkom waarbij we sjaals kregen omgehangen, kwamen we gelijk in Nepalese sferen. We konden bijkomen en slapen in het huis van Dilli, onze contactpersoon van Nazarene Compassionate Ministries (NCM) Nepal.
De volgende ochtend vroeg vlogen we in een vliegtuig dat met 19 passagiers helemaal vol zat, naar het zuiden. Bij aankomst in Simara was het 38 graden, gevoelstemperatuur 42 graden. Gelukkig hadden we in Nederland al geoefend met hoge temperaturen. In de middag hebben we in het Child Development Center (CDC) van Piluwa de kinderen nagekeken. In Nepal zijn de CDCs voor en naschoolse opvang, waar de kinderen voor en na schooltijd een programma van enkele uren volgen. Die avond waren we behoorlijk moe, en zijn we op tijd naar bed gegaan.
Maandagochtend, gisteren, begon onze driedaagse training. Deze trainingen zijn het hoofddoel van onze bezoeken aan ontwikkelingslanden. De bedoeling is dat de kennis, die we meebrengen, in het land blijft en wordt doorgegeven. Daarom trainen we sleutelpersonen in het lesgeven over basale kennis over gezondheid en preventie van ziektes.
Vandaag zijn we echt van onze jetlag af en zitten we in het ritme van Nepal. We zijn meer gewend aan de zeer hoge temperaturen en proberen continu ons waterpeil op niveau te houden. Op de tweede trainingsdag gaan de deelnemers al veel meer zelf aan de slag en oefenen. Dat maakt de training nog interactiever en intensiever. Voor ons is de kunst om cultureel gepast feedback te geven op wat goed, maar ook op wat nog niet goed gaat.
Morgen is al weer de laatste trainingsdag voor deze groep. We zien er naar uit om te horen, wat ze opgestoken hebben, en wat ze er in de praktijk mee gaan doen. Dat is namelijk hun opdracht: aan het eind van deze training moeten ze een plan hebben om het geleerde door te geven aan anderen.
Vanavond hebben we de koffers al weer grotendeels ingepakt. Morgen reizen we namelijk gelijk na de training door naar onze volgende standplaats: Chitwan. Ook daar gaan we kinderen nakijken en een training geven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten