Er hangt een goudgele gloed over de groene graanvelden. De gerijpte rijst geeft een gouden kleur aan de rijstvelden. Het is oogsttijd.
Rijdend door het landschap van Bangladesh zien we heel vaak mensen bezig met de rijst oogst. Op de meeste velden staat de rijst nog, net wel of nog net niet rijp. Maar op andere plekken zie je dat de Bengalen al bezig zijn met het snijden ven de rijsthalmen. Ze binden de gesneden halmen samen in schoven. En een stapel van die schoven schuiven ze aan de uiteinden van een stevige bamboestok, waarmee de Bengalen de geoogste rijst naar “binnen” brengen. Op de velden blijven kleine stronkjes staan.
In Bangladesh zie je heel veel rijstvelden. Kilometer na kilometer zie je rijst groeien, zo ver als het oog reikt. Die rijstvelden moeten enorme hoeveelheden rijst opbrengen. Het is dan moeilijk om te begrijpen dat voldoende voedsel krijgen voor veel mensen in Bangladesh een probleem is. Om de monden van de 160 miljoen Bengalen te voeden, is er echter nog meer rijst nodig dan het land zelf kan produceren. Ondanks de uitgestrekte rijstvelden, moet Bangladesh nog steeds rijst invoeren. Deze oogst is goed. Met een feestje wordt het binnenhalen van de oogst gevierd. Voor de komende tijd is er genoeg rijst op de markt.
Eet smakelijk, Bangladesh.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten