Een dag in Dhaka

De afgelopen blogs is er veel geschreven over flexibiliteit, aanpassen van plannen en hoe dingen anders kunnen gaan dan verwacht of gehoopt, maar toch iets goeds opleveren.

Omdat we onze dagen nu hier in Dhaka door brengen leek het mij ( Digna), leuk om jullie mee te nemen tijdens een dag Dhaka.

Afhankelijk van de dag; staking of niet, word je ‘s morgens vroeg gewekt door het getoeter van auto’s, of het vredige geluid van fietsbellen. Tijdens de stakingen is er nauwelijks autoverkeer mogelijk, dus vandaar de relatieve rust op de stakingsdagen.

Om 8 uur verplaatsen we ons van het Holland House naar de headoffice waar we ontbijten met een multicultureel gezelschap. Bengalen, Nepalezen, Duitsers, Amerikanen, Sri Lankanen, Indiers en wij Nederlanders zitten gebroederlijk bij elkaar en delen de cereals, eieren en fruit.

Vandaag splitsen we ons op na het ontbijt. Han gaat proberen om tijdens de NCM meeting duidelijk te maken dat het voedingsprogramma erg belangrijk is voor de kinderen in de CDC’s. Dit wordt ondersteund door de cijfers die we hebben berekend nav de health check ups die we in het noorden hebben gedaan. Hieruit blijkt dat van de 200 kinderen die we daar hebben gezien er zo’n 30% ondervoed zijn. Best heftige cijfers.

De dames gaan ondertussen wat werkzaamheden doen voor de program officers. Dit houdt in dat gegevens van ieder kind in een map moeten worden geplaatst met naam en ID nummer erop. Het systeem is voor ons wat onbegrijpelijk maar we doen het braaf zoals de program officers het willen hebben. Helaas zijn om half twaalf de mappen op en kunnen er vanwege de staking geen nieuwe worden gekocht.

Om 12 uur gaan Corry, Angela en ik naar een CDSP hier vlak bij. Een soort naschoolse opvang met een maaltijd, een programma en zo nodig begeleiding bij het schoolwerk. Deze kinderen zitten allemaal in een sponsorprogramma van Compassion. Hier gaan we een bezoekje brengen. Zoals altijd zijn er eerst de bosjes bloemen, daarna wat zang en dans en ook wij laten ons niet onbetuigd en trakteren de kinderen op “In de maneschijn”. Ook praten we met hen over het belang van handen wassen, tanden poetsen en het drinken van genoeg water. Zo kunnen we toch nog iets bijdragen. De kinderen zijn erg enthousiast en vinden het vooral erg leuk als we helpen met het uitdelen van de lunch. Ook voor ons is er weer een heerlijke lunch gemaakt in een piepklein keukentje waar dagelijks voor 190 kinderen zo’n 15 kg rijst wordt gekookt. Petje af voor deze mensen!

We krijgen nog een kijkje in de dossiers die van de kinderen worden bijgehouden en als echte verpleegkundigen checken Corry en ik de eerste hulp trommel. Daarin bevinden zich een aantal wonderlijke zaken als vitamine C tabletten en diverse ondefinieerbare drankjes en zalfjes. maar goed, een bloedende knie kan worden gedesinfecteerd en bepleisterd dus dat is al heel wat.

De terugreis worden we in een riksja geplant, wat op zich best lekker is want het is ontzettend heet buiten.

De rest van de middag relaxen we wat in het Holland House, om half zeven is het diner, vast ook weer heerlijk, de maaltijden zijn echt super dus we komen niks tekort.

Hoe de komende dagen zullen verlopen is nog een vraagteken, morgenochtend vroeg gaan we in ieder geval met een hele groep Bengalen in een gedeelte van de stad straten schoonmaken. We doen wat we kunnen en we laten ons verrassen. En ondanks de veranderde plannen genieten we volop.